ข่าต้น หมายถึง น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Cinnamomum ilicioides Cheval.ในวงศ์ Lauraceae เปลือกและเนื้อไม้มีกลิ่นหอม, พายัพเรียกพลูต้น.
[ขาทะ-] (แบบ) น. อาหารควรเคี้ยว, มักใช้เข้าคู่กับคำ โภชนียะเป็น ขาทนียโภชนียะ หมายความว่า อาหารที่ควรเคี้ยวและอาหารที่ควรบริโภค. (ป.).
ก. กล่าว, เรียก, เอ่ย, พูด, ตอบ, เช่น ขานรับ ขานยาม.
(กลอน) ก. กล่าวชี้แจง.
ก. กล่าวคําขอบวชในพิธีบวชนาค.
(โบ) ก. บอกเวลาเปลี่ยนชั่วโมง.
ก. ร้องเรียกโดยใช้สัญญาณหรือสัญลักษณ์ที่กําหนดรู้กันโดยเฉพาะ.
ว. ใช้ประกอบต่อคํา ``ตาย' ว่า ไม้ตายขาน หมายความว่าต้นไม้ที่ยืนต้นตายเป็นแถว ๆ.